Tekens van genegenheid

Tekens van genegenheid Onze cultuur wordt gevormd door exacte wetenschappen en technologie. Men onderzoekt de aard van de dingen. Vroeger onderzocht men de zin van de dingen. De mythe is totaal vergeten. Een boom is een boom, de boomgeest is dood. Mist is mist, dansende doorzichtige moeraswezens bestaan niet meer. De zee is de zee, dat het ooit een bron was om de wonderen Gods te zien is verleden tijd. Vroeger, toen wij kinderen waren, speelden we cowboy en indiaan. We staken veren in ons haar, hadden pijl en boog of speelgoedpistolen en we vochten of schoten elkaar dood. Was je in een gevecht overwonnen dan lag je op de grond en de overwinnaar zat bovenop je. Dat deed pijn en hij schreeuwde dan in je oor Ôgenade!Õ Als je genade zei werd je losgelaten. Maar gewoon genade zeggen was meestal niet genoeg. Je moest om genade smeken. In het dagelijks spraakgebruik heeft genade de betekenis van barmhartigheid, of onverdiende goedheid. Als godsdienstige term wordt er Gods goedheid en liefdevolle vergiffenis mee bedoeld. Dikwijls wordt het Hebreeuwse woord voor genade vertaald met ÔgenegenheidÕ. Henk de Velde gaat in dit boek in conclaaf met God en zoekt Hem in de tekens van genegenheid die hij onderweg al dan niet in de zichtbare wereld ontmoet.